Łuszczyca, to bardzo poważna, przewlekła choroba zapalna, w trakcie której obserwujemy wyraźne, bardzo specyficzne zmiany chorobowe skóry. Są one wynikiem nieprawidłowego przebiegu procesu rogowacenia naskórka. W wyniku tego, pojawiają się zmiany chorobowe, a wręcz odchodzące od ciała płaty, nieprawidłowo złuszczonego naskórka. Zdecydowanie najczęściej, przyczyną pojawiają się choroby jest podłoże genetyczne. W wyniku badań stwierdzono, iż łuszczyca to problem około 2% społeczeństwa krajów europejskich oraz amerykańskich. W przypadku państw azjatyckich czy też afrykańskich, ten problem jest zdecydowanie mniejszy.

Czym jest łuszczyca?

Tak jak już powiedzieliśmy, jest to przewlekła choroba zapalna skóry. Trzeba jednak podkreślić, iż może atakować także paznokcie, a nawet w pewnych okolicznościach stawy. Najczęściej jednak będziemy mówić o łuszczycy skórnej. Jest to choroba przewlekła i nawracająca, jednakże absolutnie nie jest choroba zakaźną. Nie musimy się więc przejmować ani obawiać kontaktów z osobami chorymi na łuszczycę. Sama łuszczyca jest z reguły bardzo widoczna i atakuje ściśle określone miejsca a są to najczęściej: łokcie, kolana, owłosiona skóra głowy, większe powierzchnie skórne.

Skład się bierze łuszczyca?

Na chwilę obecną nie określono jeszcze w stu procentach przyczyn pojawiania się łuszczycy. Najbardziej prawdopodobną jej przyczyną są uwarunkowania genetyczne. Często jako przyczyny łuszczycy wskazuje się także podłoże immunologiczne. Ostatnim czynnikiem wskazywanym najczęściej przez lekarzy jest środowisko, czyli wszystkie przebyte infekcje, urazy, ale także stres czy też stosowanie określonych leków.

Objawy łuszczycy.

Klasycznym objawem łuszczy jest tzw. wykwit pierwotny. Jest mała grudka na skórze w kolorze czerwonobrunatnym. Wyraźnie widoczna na tle zdrowej skóry. Jej powierzchnia charakteryzuje się łatwym złuszczaniem oraz drobnopłatową budową. W pierwszej kolejności pojawiają się właśnie tego typu grudki o wielkości około 1-2 centymetrów. Złuszczenie się naskórka z tego typu grudek odsłania skórę błyszczącą i bardzo gładką, co jest określane mianem świecy stearynowej.

W następnej kolejności pojawia się tzw. objaw Auspitza. W tym czasie skóra staje się o wiele bardziej wrażliwa, a każde jej potarcie prowadzi do uszkodzenia naczyń krwionośnym i natychmiastowego, drobnego, aczkolwiek wyraźnie widocznego krwawienia w miejscu zdrapania łuski skórnej.

W przebiegu choroby mamy także do czynienia z objaw ostatniej łuski. Wszystkie łuski złuszczają się odsłaniając gładką i różową skórę. Jest to objaw w pewnym sensie ostatni, bowiem bezpośrednio po nim znów nawraca objaw świecy stearynowej. Wszystkie te zmiany skórne następujące kolejno po sobie, w ściśle określonych fazach.

Jak leczyć łuszczycę?

Łuszczyca jest leczona różnymi sposobami w zależności od stopnia zaawansowania choroby. W przypadku mniejszej zajętości skóry chorego (poniżej 25% powierzchni), prowadzone będzie przede wszystkim leczenie miejscowe. Jeśli jednak będziemy mieć do czynienia z większą zajętością zmian chorobowych skóry, trzeba będzie prowadzić leczenie połączone. W tym przypadku będzie to zarówno leczenie miejscowe, jak i ogólnoustrojowe.

• Leczenie miejscowe – polega na usunięciu charakterystycznych łusek łuszczycowych oraz wyhamowanie nadmiernej proliferacji naskórka. Stosujemy tutaj preparaty takie jak: preparaty keratolityczne, dziegcie, glikokortykosteroidy, analigi witaminy D3.
• Leczenie ogólnoustrojowe – tutaj może być stosowana np. fototerapia, fotochemioterapia, leczenie cytostatyczne. Stosowane najczęściej leki to cyklosporyna, retinoindy oraz leki biologiczne.

W toku leczenia łuszczycy, można także wykorzystać odpowiednio dobrane zioła na łuszczycę. Pomogą one zminimalizować negatywne efekty choroby, takie jak ból, pieczenie czy też ciągłe swędzenie złuszczającego się naskórka. Warto jednak, każdorazowo zasięgnąć opinii lekarza i jego porady w zakresie doboru leków ziołowych do leczenia łuszczycy. Tak, aby ostateczny efekt był jak najbardziej pewny a leczenie w pełni bezpieczne dla pacjenta.